تفسیر نامه به رومیان

نامۀ پولس رسول به رومیان با سایر نامه‌های او تفاوت چشمگیری دارد. هرکس مثلاً نامه‌های پولس را به قرنتیان بخواند فوراً به تفاوتی که هم در شرایط و هم در روش وجود دارد پی خواهد برد. مهم‌ترین علت این تفاوت این است که نامه پولس به رومیان به کلیسایی نوشته می‌شد که خودش در تأسیس آن هیچ نقشی نداشت و با آن هیچ تماس شخصی برقرار نکرده بود. این موضوع نشان می‌دهد که چرا در نامه به رومیان از مشکلات عملی که در سایر نامه‌ها به آنها اشاره شده بحث زیادی نیست. به همین دلیل است که نامه به رومیان در نظر اول خیلی غیرشخصی‌تر به نظر می‌رسد. به قول دیبلیوس‌: «در میان نامه‌های پولس این نامه کمتر از هر نامه دیگری مربوط به شرایط زودگذر می‌باشد.» به‌عبارت دیگر می‌توان گفت که نامه به رومیان بیشتر از سایر نامه‌های او جنبۀ الاهیاتی دارد. تقریباً در تمام نامه‌های دیگر، پولس با مشکلات کلیسایی‌، شرایط سخت‌، تعالیم غلط و خطراتی که حیات کلیسا را تهدید می‌کرد سروکار داشت. ولی در نامه به رومیان‌، پولس بدون توجه به شرایط بخصوص‌، اعتقادات الاهیاتی خود را به‌طور منظم بیان می‌دارد. هیچ نامه دیگری عقاید الاهیاتی پولس را مانند نامه به رومیان خلاصه نمی‌کند. احتمال دارد که نامه به رومیان بعد از حذف دو فصل آخر که شخصی بود، با حفظ دعای تمجید آخر نامه به تمام کلیساها فرستاده شد. این اعتقاد وجود داشت که نامه به رومیان به‌قدری مهم است که نباید به روم محدود گردد و به همین دلیل قسمت‌های شخصی حذف گردید و خود نامه به تمام کلیساها ارسال شد. از همان ابتدا کلیسا احساس کرد که نامه به رومیان دارای چنان عقاید برجسته‌ای است که نمی‌توان آن را به یک جماعت کلیسایی محدود نمود زیرا به تمام کلیساها تعلق دارد. ما در حالی که مشغول مطالعۀ این نامه هستیم، باید به خاطر داشته باشیم که همه آن را جوهر و ذات انجیل پولس می‌دانند. ۲۸۷ صفحه