هرچند به نامۀ اول یوحنا، نامه گفته میشود، ولی برخلاف نامه های پولس، نه در آغاز هرچند به نامۀ او ذکری از مخاطبان هســت و نه در انتها، درودهای پایانی. با این حال، هرکس این نامه را بخواند، بالفاصله متوجۀ شــخصیبودن آن میشــود. تردیدی نیست فردی که این نامه را نوشــت، وضعیت و اشخاص مشــخصی را در ذهن داشت. شخصی گفته است که این نامه »موعظهای مهرآمیز و آکنده از نگرانی« اســت به قلم شبانی دوستدار اعضای کلیسایش، که آن را برای تمام کلیساهای تحت شبانی خود ارسال کرده است. با این توضیح، شکل و خصوصیت شخصی این نامه توضیح مییابد. باید به شــرایط ویژهای که منجر به نگارش آنها شد، ً برای درک چنین نامههایی، حتما توجه کنیم. برای درک نامۀ اول یوحنا، نخســت باید شــرایطی را که سبب نگارش آن شد، س سُ بازسازی کنیم، و به خاطر داشته باشیم که این نامه کمی پس از ۱۰۰ میالدی در شهر اِفِ نوشته شد. مشکلی که نامۀ اول یوحنا به قصد مقابله با آن به نگارش درآمده، مسیحیت را از بیرون تهدید به نابودی نمیکرد، بلکه مشکلی درونزاد بود از سوی کسانی که به خیال خود میخواستند باعث ترقی مسیحیت شوند، و از نظر عقالنی به آن وجهه و اعتبار ببخشند. آنها از جریانات و گرایشهای عقالنی روز آگاهی داشتند، و احساس میکردند زمان آن رسیده که ْ مسیحیت خود را با سلیقه ِ های فکری روز و فلسفۀ غیردینی معاصر سازگار سازد. نامۀ اول یوحنا، کوتاه است، و نمیتوانیم در آن شرحی مبسوط از اصول ایمان مسیحی بیابیم. با این حال، بســیار مفید خواهد بود اگر به بررسی باورهای بنیادی خاصی بپردازیم مسبوط که یوحنا بر اساس آنها، به نقد مواضع کسانی میپردازد که اگر افکارشان بر کلیسا مسل میشد، چیزی از ایمان مسیحی نمیماند. یوحنا به دو هدف این نامه را مینویسد، ولی این دو هدف، در واقع یک چیزند. او دست به (. برای او ۱ : (، و تا آنها گناه نکنند )۲ ۴ : نگارش این نامه میزند تا شادی مخاطبانش کامل شود )۱ نمیتواند انسان را به سعادت رساند..کاملا روشن بود که راه خطا هر اندازه هم دلپذیر باشد، ذاتا بنابراین، رساندن قوم خود به سعادت و حراست از آنها در برابر گناه، برای او هدفی واحد بود. یوحنا دو نکتۀ بسیار مهم دربارۀ خدا بیان میکند. خدا نور است، و در او هیچ تاریکی (. خدا محبت است، و همین سبب شد که پیش از اینکه ما او را دوست ۵ : هرگز نیست )۱ -۱۰۷ : بداریم، او ما را دوست بدارد و پسر خود را برای رهانیدن ما از گناهانمان بفرستد )۴ ۱۶ .)یوحنا از صمیم قلب اعتقاد دارد که خدا، هم خود را بر انسان آشکار میکند و هم و خود را میبخشد. او نور است، نه تاریکی؛ او محبت است، نه نفرت
هرچند به نامۀ اوّل یوحنا، نامه گفته میشود، ولی برخلاف نامه‌های پولس، نه در آغاز ذکری از مخاطبان هست و نه در انتها، درودهای پایانی. با این حال، هرکس این نامه را بخواند، بلافاصله متوجۀ شخصی‌بودن آن میشود. تردیدی نیست فردی که این نامه را نوشت، وضعیت و اشخاص مشخصی را در ذهن داشت. شخصی گفته است که این نامه «موعظهای مهرآمیز و آکنده از نگرانی» است به قلم شبانی دوستدار اعضای کلیسایش، که آن را برای تمام کلیساهای تحت شبانی خود ارسال کرده است. با این توضیح، شکل و خصوصیت شخصی این نامه توضیح مییابد.
برای درک چنین نامههایی، حتماً باید به شرایط ویژهای که منجر به نگارش آنها شد، توجه کنیم. برای درک نامۀ اول یوحنا، نخست باید شرایطی را که سبب نگارش آن شد، بازسازی کنیم، و به خاطر داشته باشیم که این نامه کمی پس از ۱۰۰ میلادی در شهر اِفِسُس نوشته شد. مشکلی که نامۀ اول یوحنا به قصد مقابله با آن به نگارش درآمده، مسیحیت را از بیرون تهدید به نابودی نمیکرد، بلکه مشکلی درونزاد بود از سوی کسانی که به خیال خود میخواستند باعث ترقی مسیحیت شوند، و از نظر عقلانی به آن وجهه و اعتبار ببخشند. آنها از جریانات و گرایشهای عقلانی روز آگاهی داشتند، و احساس میکردند زمان آن رسیده که مسیحیتْ خود را با سلیقه‌های فکری روز و فلسفۀ غیردینیِ معاصر سازگار سازد.
نامۀ اول یوحنا، کوتاه است، و نمیتوانیم در آن شرحی مبسوط از اصول ایمان مسیحی بیابیم. با این حال، بسیار مفید خواهد بود اگر به بررسی باورهای بنیادی خاصی بپردازیم که یوحنا بر اساس آنها، به نقد مواضع کسانی میپردازد که اگر افکارشان بر کلیسا مسلّط میشد، چیزی از ایمان مسیحی نمیماند.
یوحنا به دو هدف این نامه را مینویسد، ولی این دو هدف، در واقع یک چیزند. او دست به نگارش این نامه میزند تا شادی مخاطبانش کامل شود (۱:۴)، و تا آنها گناه نکنند (۲:۱). برای او کاملاً روشن بود که راه خطا هر اندازه هم دلپذیر باشد، ذاتاً نمیتواند انسان را به سعادت رساند. بنابراین، رساندن قوم خود به سعادت و حراست از آنها در برابر گناه، برای او هدفی واحد بود.
یوحنا دو نکتۀ بسیار مهم دربارۀ خدا بیان میکند. خدا نور است، و در او هیچ تاریکی هرگز نیست (۱:۵). خدا محبت است، و همین سبب شد که پیش از اینکه ما او را دوست بداریم، او ما را دوست بدارد و پسر خود را برای رهانیدن ما از گناهانمان بفرستد (۴:۷-۱۰ و ۱۶). یوحنا از صمیم قلب اعتقاد دارد که خدا، هم خود را بر انسان آشکار میکند و هم خود را میبخشد. او نور است، نه تاریکی؛ او محبت است، نه نفرت.شامل ۲۰۴ صفحه
